Mijn eerste dagen in Tasmanië!

Het heeft even geduurd, maar hier is dan toch mijn volgende blog. En ik denk dat dit een hele lange gaat worden, want er is een hoop gebeurd sinds de laatste blog.

Om te beginnen had ik 24 augustus een afscheidsfeest met een heleboel leuke mensen. Gelukkig was het prachtig weer, zodat we buiten konden zitten. ’s Avonds zaten we gezellig bij een vuurtje met achtergrondmuziek dankzij Harm die zijn hele muziekinstallatie had meegenomen.
De dagen daarna was ik vooral druk met het inpakken van mijn koffer, wat toch wel wat lastiger was dan ik dacht. Mede dankzij de cadeaus die ik zaterdag had gekregen :)

En toen was het woensdag! Gelukkig vertrok het vliegtuig pas om half vier ’s middags, zodat we niet heel vroeg al weg moesten. Het eerste vliegtuig vertrok vanaf Schiphol. En aangezien ik nog nooit had gevlogen, was het ook de eerste keer dat ik op Schiphol was. Het eerste wat ik dacht was: ‘wat is het klein!” Volgens mij valt dat best wel mee, maar ik had gewoon verwacht dat het groter zou zijn. Rond een uur of drie konden we het vliegtuig in. Een dubbeldekkervliegtuig wel te verstaan! In het vliegtuig mocht ik dan eindelijk het laatste cadeau openmaken. Een boek gemaakt door de hele familie (vd Vinne) met brieven, foto’s, puzzels, opdrachten. Heel erg leuk! En aangezien we een behoorlijk stukje moesten taxiën had ik het boek al uit voordat we in de lucht waren. Behalve de puzzels en andere opdrachten. Die heb ik bewaard om later te maken.
En dan het vliegen. Dat is eigenlijk best wel leuk! Het leuke aan dit vliegtuig was, dat er drie camera’s op zaten, boven, onder en achter (dacht ik). En deze camerabeelden kon je zien op je tv-scherm. Dus zelfs als je niet zo’n goede plek hoefde je niks van het opstijgen te missen.
Van de hele vlucht denk ik dat het opstijgen toch wel het leukste was. Je wordt helemaal in je stoel gedrukt en schiet weg tot je los komt van de grond. Inmiddels heb ik het al vier keer gedaan en het blijft leuk! Het landen is ook nog best wel leuk, vooral ’s nachts. Dit had ik bij mijn eerst en derde landing. De eerste overstap was in Dubai. Daar kwam ik om twaalf uur ’s nachts aan. En als het vliegtuig dan gaat dalen kom je onder de wolken te zitten en dan ineens zie je een hele lichtzee onder je. Echt heel mooi om te zien! En ik had geluk, want ik zat aan de rechterkant in het vliegtuig en het vliegtuig maakte voor het landen nog een rondje Dubai, met de bocht naar rechts. Toen heb ik wel even van het uitzicht genoten :)
Het vliegveld in Dubai is eigenlijk best mooi. Er is heel veel glas en alles glimt. Ze hebben zelfs palmbomen in de gates staan! Ze hebben er ook veel vloerbedekking liggen en dat samen met al dat glimmende om je heen gaf mij een beetje het gevoel alsof ik bij de chinees was :)
Het tweede vliegtuig was wel kleiner dan de eerste, maar weer van Emirates en mét het tv-scherm. Hiermee vloog ik naar Melbourne met een tankstop in Kuala Lumpur (ja, ik heb nu al best wel wat van de wereld gezien :). Het eten wat we onderweg kregen was niet zo slecht als ik dacht dat het zou zijn. Je hoort vaak dat mensen zeggen dat vliegtuigeten niet te eten is, maar dit was zo slecht nog niet, en je kreeg meer dan genoeg eten. En over drinken hoefde je je ook geen zorgen te maken. Bij het eten alleen al kreeg je water, koffie en fris!
Vrijdagmorgen één uur (donderdagavond voor jullie) kwam ik aan in Melbourne waar ik dus weer een hele mooie landing had met zo’n verlichte stad onder je. Hier moest ik wachten tot 7.20 uur voordat mijn vliegtuig naar Launceston vertrok. En ik moet zeggen dat ik toen behoorlijk moe was, maar ik ben daar niet gaan slapen omdat het me toch niet zou lukken en omdat er gratis wifi was :) Toen kwam het wel heel mooi uit dat het in Nederland acht uur vroeger is, zodat er genoeg mensen online waren.
Mijn laatste vlucht was een binnenlandse vlucht, wat natuurlijk niks is vergeleken met die andere vliegtuigen. Gelukkig was dit maar een vlucht van een uurtje. In Launceston werd ik opgewacht door Steph, Eliana en Marissa. Vanaf het vliegveld waren we gelukkig vrij snel in Hadspen, waar ik kennis kon maken met Harold. Vrij snel daarna kon ik even een paar uurtjes bijtanken. ’s Middags ben ik meegeweest naar school om Ambrielle op te halen. En ’s avonds ben ik erg vroeg naar bed gegaan, want ik had toch best wel last van een jetlag :( en bij een jetlag hoort ook dat je midden in de nacht ineens wakker wordt en dan voor een paar uur niet kunt slapen, wat heel erg vervelend is aangezien je wel moe bent.
Zaterdagochtend stond Ambrielle voor mijn deur met de vraag of ik mee wilde naar haar voetbalwedstrijd, wat zij echt héél erg graag wilde. Tijdens de wedstrijd werd ik voorgesteld aan de eerste kennissen, die op één of andere manier allemaal óf geboren zijn in Nederland, óf er wel eens zijn geweest, óf een beetje Nederlands kunnen spreken. Daarna gingen we op de koffie bij de (tijdelijke) dominee van de kerk die (je raadt het al) is geboren in Nederland, Winschoten wel te verstaan. Dus ik heb zelfs al een beetje Gronings gehoord hiero.
’s Middags ben ik met Steph meegeweest naar een ‘bridal shower’, een vrijgezellenfeest zeg maar. Daar werd ik weer aan een heel aantal mensen (en wat familie) voorgesteld, waarvan ik de meeste namen al niet meer weet, denk ik. Natuurlijk waren er hier ook mensen die wel weer een paar Nederlandse woorden kenden, en er was zelfs iemand die net terug was gekomen uit Nederland. Zoals je al wel leest zal ik Nederland hier niet kunnen vergeten denk ik.
Zondag was het vaderdag hier. Dit keer stonden Ambrielle én Eliana voor de deur. ’s Morgens gingen we eerst naar de kerk, waarna ik weer aan nieuwe mensen werd voorgesteld. Opvallend was, dat de meeste mensen eerst vroegen hoe ze m’n naam moesten spellen en daarna of ik uit Canada kwam (een enkeling vroeg of ik uit Nederland kwam). Drie keer raden met welke twee landen ze hier heel veel hebben :)
Na de kerk gingen we naar de ouders van Steph (voor vaderdag) waar ik kennismaakte met nog meer familie.
Vandaag was een wat rustiger dagje. ’s Morgens heb ik op Marissa gepast terwijl Ambrielle en Eliana naar school waren. Dat ging op zich goed, behalve dan dat ze niet wilde slapen en ik dus bijna een half uur rondjes heb gelopen met haar in de draagzak voordat ze in slaap viel (de aanhouder wint!), om vervolgens een half uur later weer wakker te worden :(
Vandaag (en gisteren ook al) was het echt heel erg lekker weer. Je kon prima in een t shirt met korte mouwen rondlopen, en dat terwijl ik vandaag ook sneeuw heb gezien, gewoon vanaf ons huis! Hopen dat dit mooie weer aanhoudt.
Afgelopen nacht heb ik ook de hele nacht doorgeslapen, wat betekent dat ik officieel geen jetlag meer heb :) Verder gaat het met het Engels nog vrij soepel, al is het soms best lastig om te vertellen wat je wilt, of te begrijpen wat iemand jou vertelt. Maar ik ga er vanuit dat dit gauw genoeg zal wennen.
Kortom, ik vermaak me hier wel. De ‘Jonker family’ en de andere mensen hier zijn echt heel aardig en vriendelijk en ik weet zeker dat ik hier een leuke tijd zal hebben.

Volgens mij zijn jullie nu weer helemaal op de hoogte en ik zal mijn best doen om de volgende blog iets sneller te schrijven.

Groetjes,

Delien