Het is weer nodig tijd voor een blog

En het is alweer meer dan twee weken geleden dat ik mijn laatste blog schreef… Tsja, ik heb zoveel momenten gehad waarop ik dacht ‘ik moet nodig een blog schrijven’ maar er geen zin of tijd voor had. Dus vandaar. Wel weer een reden om een hele lange blog te schrijven, denk ik. Nu hopen dat ik me alles nog kan herinneren.
In de week na mijn laatste blog is er niet heel veel bijzonders gebeurd. Ik ben (alleen!) met Ambrielle naar zwemles geweest. De allereerste keer dat ik alleen wegging in een auto hiero. Zaterdags ben ik (weer alleen) met Ambrielle naar voetbal geweest. En ik kan wel zeggen dat ik nu wel gewend ben aan dat links rijden.
Zondag de 21ste was het Marissa’s eerste verjaardag! We hebben het gevierd met de hele familie bij opa en oma Hidding. Er is niet veel verschil met een Nederlandse verjaardag, maar toch nét even anders. Maar verder heel gezellig.
’s Maandags vertrokken Harold, Steph en Marissa naar Sydney voor twee dagen. Eliana ging een nachtje uit logeren, wat betekende dat Ambrielle en ik alleen overbleven. Omdat het een beetje een speciale avond was mocht ze bij mij op de kamer slapen. Dus een hele verhuizen van stapels dekens (want ze heeft er nogal wat) van boven naar beneden, naar mijn slaapkamer. Verder hebben we getekend en heb ik haar niet één, niet twee, niet drie, maar vier hoofdstukken uit haar boek voorgelezen!! En na een beetje tegenstribbelen viel ze toch in slaap.
Helaas was de nacht iets minder. Voor mij dan. Ze maakte me wakker om 1.30 uur, 4.45 uur, 5.45, 5.50 uur, 5.55 uur, 6.00 uur… En elke keer met ‘Delien, ik kan niet meer slapen’. Ja, zelfs om half twee ’s nachts! Om zes uur gaf ik het op en mocht ze bij mij in bed liggen en om half zeven hebben we toch maar besloten om op te staan. ’s Morgens vroeg, hele dag vroeg, toch? :) We hebben lekker relaxed in onze pyjama’s een beetje getekend en ontbeten. Allemaal net even anders dan normaal :) En toen begon een dag vol met ‘special things’. ’s Morgens nam ik Ambrielle mee naar Treasure Island, samen met Eliana en de tante, neefje en nichtje waar ze aan het logeren was. Treasure Island is een soort mini-apekooi waar ze de hele morgen hebben gespeeld. En ook ik moest eraan geloven. Via de meest ingewikkelde weg naar die ene gave glijbaan… :) Nou moet ik zeggen dat dat toch beter te doen was dan in de apekooi, omdat hier alles net even wat hoger was en dus volwassenvriendelijker om zo maar te zeggen :) Toen we thuis kwamen waren Ambrielle en Eliana behoorlijk vermoeid, dus toch maar even een middagdutje. Maar ja ze wilden natuurlijk niet alleen op de kamer liggen, dus moest ik nog een matras met een stapel dekens naar mijn kamer slepen, waarna er dus twee logeetje in mijn kamer lagen te slapen :)
’s Middags kon ik de meiden blij maken met nieuwe lego. Een dierenartspraktijk! Het in elkaar zetten van deze praktijk was dan ook meteen de invulling van een groot deel van de middag. Ons avondeten bestond uit een stapel pannenkoeken met ‘lemon and sugar’ lekker :) Omdat de meiden na het eten nog wat energie overhadden zijn we nog naar de speeltuin geweest waar ze nog even wat extra energie kwijt konden raken. ’s Avonds kwamen Steph en Marissa alweer thuis. Maar het waren twee geslaagde daagjes, dacht ik zo. Ambrielle dacht er hetzelfde over want zij vond de dinsdag de ‘best day ever’ aahw..:)
De rest van de week bestond eigenlijk alleen maar uit ‘lazy days’ omdat alle drie de meiden ziek waren. Voelde de een zich wat beter, werd de andere ziek. Gelukkig ben ik niet ziek geworden, afgezien van mijn oog dat een beetje ontstoken was.
En dan zijn we alweer aangekomen bij deze week. Die begon met een verbouwing van de open haard in de woonkamer. Het plan was dat wij naar Hobart zouden gaan op maandag, zodat wij geen last zouden hebben van al het lawaai, maar dat werd een dagje uitgesteld omdat nog niet iedereen zich helemaal beter voelde. Dinsdag zijn we dus uiteindelijk wel vertrokken naar Hobart, in het appartement van opa Hidding. Een mooi, groot appartement met uitzicht op Salamanca place en het water :) De eerste dag zijn we naar het zwembad geweest. De volgende dag gingen we naar de chocoladefabriek van Cadbury! Het leuke was dat je een tasje kreeg met een heleboel chocolade :) Onze dag kon niet meer stuk natuurlijk. Na die tijd hebben we nog wat gedronken in het café daar, omdat Harold niet in de stralende regen de auto op wilde halen. Een geluk bij een ongeluk dacht ik zo… Ik had warme chocolademelk (je bent niet voor niets in een chocoladefabriek) die gemaakt was van echte chocolade in de smaken melk, puur én wit. Dat noem ik nog eens een ‘hot chocolate’!
’s Middags zijn Steph en ik met Ambrielle en Eliana naar de Faerie shop geweest, waar ze geschminkt werden. Beiden kozen ze voor een regeboogvlinder. Ondertussen kon ik even rondkijken in dit schattige winkeltje. Alles is roze en glinstert. Echt een winkel voor alle kleine meisjes die gek zijn van roze, prinsessen en feeën.
’s Avonds was opa Hidding ook in Hobart voor werk. Voordat we gingen eten heeft hij ons nog even zijn werkplek laten zien. Hij is politicus en werkt in het parlementsgebouw in Hobart. We mochten een kijkje nemen in ‘the house of assembly’ een kamer die wel een beetje doet denken aan onze Tweede Kamer, maar dan een beetje kleiner. Waar we op de grote stoel van de voorzitter mochten zitten. Ook al weet ik bijna niks van politiek, toch was het wel heel leuk om daar eens een kijkje te nemen. Daarna zijn we naar een restaurant aan het water gegaan, waar we hebben gegeten. ‘fish and chips’. Ik denk dat ik vier of vijf verschillende soorten vis heb geproefd, maar ik heb geen idee welke, omdat ik de engelse namen van de verschillende vissoorten niet weet. Maar misschien is dat maar goed ook. Wie weet had ik het niet gegeten als ik wist welke soort vis het was. De enige vissoort die ik wel wist was de garnaal, maar ja die is makkelijk te herkennen..
Donderdags zijn we weer naar huis gegaan, waar we de hele keuken en woonkamer konden schoonmaken, omdat echt alles bezaaid was met stof. En gisteren zijn we weer naar het park in de stad geweest, waar we in het treintje mochten. Leuk voor kinderen, maar ook voor volwassenen. Soms zaten er zelfs meer volwassenen dan kinderen in de trein :)
Vandaag hebben we een behoorlijk druk dagje gehad. Vanmorgen zijn we naar een markt geweest met gratis popcorn, ballonnen en chocolaatjes :) Daarna zijn we naar de Gorge gegaan. Eindelijk maar toch. Dit was één van de eerste dingen die ze met mij wilden doen, maar het lukte maar niet door o.a. het slechte weer. De Gorge is een soort van park aan de rivier, die op dit moment een beetje buiten haar oevers treedt. Het is dezelfde rivier als die hier door Hadspen stroomt en door de vele regen de afgelopen weken staat het water erg hoog. Hier in Hadspen kunnen we niet eens meer naar de speeltuin omdat die onder water staat :) Maar de Gorge was erg mooi om te zien en terwijl we daar rondliepen hebben we pauwen gezien en een walibi!! Op een paar meter afstand. Één van de pauwen liep zelfs achter het bankje langs waar we op zaten.. En we zagen nog twee schattige blauwen vogeltjes waarvan ik de namen niet weet, maar wel weet dat ze typisch Australisch zijn. Over Australische dieren gesproken, we hebben vandaag ook een echidna gezien midden op de weg. Voor wie niet weet wat een echidna is, je zou kunnen zeggen dat het een grote egel is en als je echt wil weten hoe hij eruit ziet, google het. Volgens mij was dat wel ongeveer het belangrijkste wat ik beleefd heb de afgelopen tijd. Ondertussen probeer ik mijn kennis over Australië een beetje op te vijzelen. Zo heb ik afgelopen week ‘mijn eerste atlas van Australië’ gekocht met een grote kaart van Australië en allerlei weetjes. Verder zijn we bijna klaar met het verzamelen van alle Aussie Animalcards. Woolworths, een van de supermarkten hier, heeft een actie waarbij je een boek kunt vullen met kaartjes van 108 verschillende, typisch Australische dieren. Het is ons al bijna gelukt om drie boeken te vullen, één voor Ambrielle, één voor Eliana en één voor mij! Dus met dit boek, het uitje naar de dierentuin en het spotten van allerlei Australische dieren is mijn kennis hierover straks helemaal top, denk ik.
Ik denk dat ik maar eens moet stoppen met deze blog. Hij wordt alweer veel te lang. Het is hier inmiddels zaterdagavond, bijna negen uur. Of tien uur moet ik eigenlijk zeggen, want vanavond gaat de klok hier een uur vooruit. Dat betekent dus een uurtje minder slaap (of een uurtje eerder op bed gaan), maar ook dat het tijdsverschil met Nederland nu geen acht maar negen uur is. ’t Is maar dat je het weet..

Tot een volgende blog!

Delien