De laatste (drukke) maand van het jaar!

En voor je het weet ben je alweer meer dan een maand verder zonder een nieuwe blog geschreven te hebben. Ik heb nu in elk geval weer genoeg om over te schrijven.
Voor ik het weer vergeet moet ik jullie vertellen over mijn eerste ervaring met een huntsmanspider. Als je niet weet hoe die eruit ziet moet je eerst maar even gaan googelen voordat je verder leest. Dit lieve beestje kwam ik tegen op een zondag in de kerk. Vlak voordat ik wilde gaan zitten kroop hij onder een kussen vandaan! Harold heeft hem toen opgepakt met een papiertje, platgestampt en naar buiten gebracht. En ik zat de eerste helft van de dienst niet heel erg comfortabel :) Niet dat de spin gevaarlijk is ofzo, maar hij ziet er gewoon eng uit. Heb er helaas geen foto van gemaakt. De tweede keer dat ik hem zag heb ik dat wel kunnen doen, trouwens. Ambrielle had die dag een verjaardagsfeestje en wij mochten ook komen. En aangezien zij midden op het platteland wonen was dit de kans om dieren in het wild te zien. Op de heenreis kwamen we een echidna tegen. De eerste keer dat ik deze zag (twee maand geleden ofzo) had ik geen foto kunnen maken, maar deze keer wel. En terwijl we daar in de tuin zaten zagen we drie kookaburra’s in de boom en later vlogen ze door de tuin (ook hier heb ik foto’s van gelukkig). En je raadt het… de eerste keer dat ik deze vogel hoorde heb ik geen foto kunnen maken, omdat we hem niet konden zien :) Ook heb ik daar een pademelon kunnen aaien. Dat is een baby walibi, als ik het goed heb. Deze mensen hadden hem een aantal weken geleden gevonden en zorgen voor hem totdat hij groot genoeg is om alleen in het wild te leven. Unieke ervaring dus. Hij hield zelfs mijn vinger vast met zijn poot :) En hier heb ik dus ook een foto van de huntsman kunnen maken.
Ook ben ik afgelopen week naar Low Head geweest, met Marie. We hebben daar de penguins gezien die uit het water kwamen aan het einde van de dag. Ik denk dat we met een groep van zo’n 20 mensen waren en terwijl we naar het strand liepen waar de penguins aan land zouden komen, nam een van de gidsen mij en Marie apart. Ze wou ons de baby penguins laten zien en je hebt meer kans om ze te zien als je in een kleine groep bent. Lucky us! En we hebben ze ook gezien, maar we mochten er geen foto van maken, omdat ze de baby’s niet willen laten schrikken. Daarna zijn we naar het strand gegaan en hebben daar gewacht tot de eerste penguins aan land kwamen. Zo schattig om die kleine beestjes te zien waggelen :) Vervolgens hebben we de penguins ‘begeleid’ naar de bosjes waar ze hun holletjes hebben. Op den duur moesten we naast elkaar gaan staan aan beide kanten van het ‘pad’ en wachten tot de penguins kwamen. En ze liepen tussen ons door, gewoon voor je voeten langs naar hun hol. Tenslotte hebben we nog verschillende holletjes gezien met penguins en een aantal baby’s. En dat was nog niet alles voor die dag. Op de terugreis zag ik nog vijf walibi’s naast de weg in drie minuten tijd ofzo en ik had er al eentje gezien op de heenweg. Dat is dus een totaal van zes walibi’s op één dag. Zo zie je maar weer. Soms zie je dagen lang niks bijzonder en dan ineens een heleboel op een dag.
Dat is wel weer genoeg flora en fauna voor deze blog. Wat heb ik verder nog gedaan afgelopen maand… Ik heb onwijs lekkere muffins gemaakt, gras gemaaid op een zitmaaier, meegeholpen met grond verplaatsen, in de hangmat in de zon gelegen, de kerstboom opgezet voordat het 5 december was en sinterklaas gevierd! Daar moet ik natuurlijk wat meer over vertellen. Het was een soort van combinatie van kerst en sinterklaas. In plaats van onze schoen te zetten, kregen we ’s morgens zo’n sok vol met cadeaus. Dat is eigenlijk veel beter dan een schoen, want daar past veel meer in :p Chocolademunten, chocoladeletter, chocoladekerstbal, Australische koekvormpjes, superlekkere kruiden die ik kan gebruiken voor als ik weer terug ben en natuurlijk timtams. Overdag moesten we natuurlijk pepernoten eten en ’s middags heb ik zo’n trein van koek gemaakt. Je weet wel zo’n typisch kerstding. Verder mocht ik kiezen wat we ’s avonds gingen eten. Wat we aten had niet echt een naam, maar het was héél lekker. En dan ’s avonds de andere cadeaus! Om een beetje sfeer te creëren werd de open haard aangestoken en brandden de lichtjes in de kerstboom. En toen moesten we wachten tot er werd aangebeld (door de buurman, maar dat wisten de meiden natuurlijk niet). Voor Ambrielle was dat toch wel verwarrend, want iedereen was in de kamer, sinterklaas en zwarte piet waren in Nederland, hoe kan er dan toch aangebeld worden en hoe komen onze cadeaus, die toch echt boven stonden, ineens voor de deur? Maar dat was maar voor even, want cadeaus uitpakken is toch veels te leuk. Ik kreeg nog meer van die lekkere kruiden en een fleecetrui, want die heb je echt nodig als je in Tasmanië bent, zegt Steph, en aangezien ik er geen had.. Al met al een hele geslaagde dag dus.
Verder ben ik afgelopen week twee keer naar het kerstconcert van de school geweest, de generale en de echte. Dat was heel leuk om te zien. Alle leerlingen moesten zingen in het koor en het klonk heel mooi. Ook ben ik twee weken geleden ongeveer naar de diplomering van de school gegaan. Dat is anders dan in Nederland. Hier is het veel meer een ding dan in Nederland, net als het kerstconcert trouwens. Ze komen een voor een aan in van die mooie auto’s, helemaal opgemaakt en strak in pak of in een nieuwe jurk. En alle mensen wachtten hen op bij de kerk met een groot applaus voor de outfits en auto’s, natuurlijk. Ook moeten ze allemaal een speech houden voor in de kerk aan het einde van de diplomering. Wel anders dan mijn diplomering een half jaar geleden.
Ondertussen komt kerst steeds dichterbij. Volgende week is het al zover. Vanaf sinterklaas staat de kerstmuziek hier dan ook regelmatig op, hebben we de kerstkaarten al de deur uit gedaan en heb ik zelfs al een aantal kaarten uit Nederland ontvangen. Heel leuk! Ook hebben Steph en ik met de meiden een kerstlichtjestoer gedaan. We zijn door een aantal wijken heengereden op zoek naar
met-kerstlichtjes-versierde-huizen. De meiden vonden dat heel erg leuk. Ik denk dat Steph en ik nog steeds een beetje doof zijn van het gegil elke keer dat er een verlicht huis te zien was. De rit begon dan ook al erg goed toen de meiden snoep kregen bij het eerste (zwaar)verlichte huis dat we tegenkwamen. Later in de toer zaten er zeker wel mooi verlichte huizen tussen, alleen waren sommigen een beetje erg overdreven versierd. Er was zelfs een huis waar gewoon auto’s aan beide kanten van de weg geparkeerd stonden om te kijken naar de versiering, en mensen zelfs uitstapten om het van dichtbij te bekijken! Dat lijkt mij nou niet echt prettig als eigenaar, al die mensen ’s nachts in je voortuin…
Het toppunt van deze week was toch wel kerstvieren met de familie Hidding, gisteravond. Voordat we weg konden had ik weer de eer om iets creatiefs met het haar van de meiden te doen, en ik was best wel trots op het eindresultaat moet ik zeggen. Om te beginnen mochten de kinderen hun cadeaus onder de kerstboom uitpakken. Allemaal natuurlijk helemaal opgewonden en natuurlijk hadden ze van tevoren al even gekeken op welk cadeau hun naam stond :-) Daarna was het tijd om te eten. En ik moet zeggen, het beste kerstdiner dat ik ooit heb gehad! Alle eer aan opa Hidding, die drie van de vier gangen verzorgde. Ik weet niet precies wat het allemaal was, maar er was veel vis en chili :-). Wel weet ik dat het eerste gang en het dessert het beste waren. Na het eten was het tijd voor de volwassen om een spel te doen waarbij iedereen uiteindelijk eindigt met een cadeau. Ik eindigde uiteindelijk met 750 gram aan chocolade! Niet slecht dacht ik zo. En niet alleen ik dacht dat, ook de rest hier toen ik vanmorgen chocolaatjes uitdeelde :-)
Kerst betekent hier ook het einde van het schooljaar en het begin van de zomervakantie. Afgelopen week hebben we al een paar hele warme dagen gehad, zo richting de dertig graden. Hopelijk krijgen we net zulks weer de komende tijd wanneer we op vakantie gaan. Best raar eigenlijk… over een paar dagen is het kerst en daarna is het al snel oud en nieuw, en ondertussen gaan we kamperen. En dan is 2013 alweer voorbij… Gaat allemaal maar snel zo, en dan heb ik door het tijdsverschil ook nog eens tien uur minder dit jaar. Maar die krijg ik er volgend jaar gelukkig weer bij. Ik wens iedereen in elk geval fijne feestdagen toe en een gelukkig 2014!

Tot een volgende blog,
Delien